
ادرار به طور معمول مسیر ذکرشده در بالا را بدون دردسر طی میکند، اما اگر باکتریها از پوست اطراف ناحیهٔ تناسلی یا مقعد و یا از طریق جریان خون وارد بدن شود، میتواند در هر نقطهای در طول مسیر ادرار، عفونت و التهاب ایجاد کند. حدود ۸ درصد از دختران و ۲ درصد از پسران، حداقل یک عفونت ادراری را در دوران کودکی تجربه میکنند، هرچند قبل از یک سالگی، عفونت ادراری در پسرها شایعتر از دخترهاست.
درمان عفونت ادراری کودکان
برای بسیاری از کودکان، تب غیرقابل توضیح تنها علامتی است که در این بیماری بروز میکند. درصد کمی از کودکانی که تب دارند اما هیچ علائم بیماری دیگری ندارند، اغلب دچار عفونت ادراری هستند. طبق نظر برخی از کارشناسان، فقدان نشانههای دیگر باعث میشود که بسیاری از عفونتهای ادراری در کودکان تشخیص داده نشود. در برخی موارد، کودک ممکن است علائم دیگری را، همراه تب یا بدون آن نشان دهد.
برای درمان عفونت ادراری، بیشتر از آنتی بیوتیک ها استفاده میشود. این داروها، باکتریها را از بین میبرند. برای کودکان مبتلا به عفونت ادراری معمولا ۳ تا ۱۰ روز (یا ۷ تا ۱۰ روز)، آنتیبیوتیک تجویز میشود. بعد از این دوره، پزشک ممکن است دوباره آزمایش ادرار از کودک بگیرد تا مطمئن شود که عفونت کاملا برطرف شده است.
کودک، حتی اگر نسبتا حال او خوب شده باشد، باید دورهٔ درمان را تکمیل کند. قطع دارو پیش از تکمیل دورهٔ درمان، میکروبها را به آنتیبیوتیک مقاوم میکند و موجب عفونت شدیدتری میشود.
بیشتر عفونتهای ادراری در مدت یک هفته درمان میشوند، اما علائم این بیماری در برخی از کودکان تا چند هفته باقی میماند. اگر علائم بیماری کودک ۳ روز پس از شروع مصرف دارو، همچنان باقی مانده بود، باید با پزشک او در میان گذاشت. در غیر این صورت ممکن است وضعیت کودک بدتر شود.